λατρεύω

(AM λατρεύω, Α ελεατ. τ. λατρείω)

1. αγαπώ τον θεό και τόν υπηρετώ με τέλεση τού τυπικού τής θρησκευτικής λατρείας («Φοίβῳ λατρεύων μὴ παυσαίμαν», Ευρ.)

2. αγαπώ πάρα πολύ, είμαι αφοσιωμένος σε κάποιον ή σε κάτι (α. «λατρεύει τον άνδρα της» β. «λατρεύω ἡδονῇ», Λουκιαν.)

νεοελλ.

1. είμαι προσηλωμένος σε κάποιο πάθος («λατρεύει τα χρήματα»)

2. φροντίζω για την καθαριότητα και την καλή συντήρηση τού σπιτιού

νεοελλ.-μσν.

φροντίζω, περιποιούμαι κάποιον πάρα πολύ

αρχ.

1. εργάζομαι με μισθό, υπηρετώ, εργάζομαι («ἄλλος γῆν τέμνων πολυδένδρεον εἰς ἐνιαυτὸν λατρεύει», Σόλ.)

2. είμαι υπηρέτης, δούλος ή υπήκοος, δουλεύω, είμαι σε κατάσταση δουλείας («ώστε μήποτε λατρεῡσαι ταύτην», Ξεν.)

3. υπηρετώ κάποιον ή κάτι («παῑδ' Ἀγαμεμνονίαν λατρεύω», Ευρ.)

4. φρ. «λατρεύω νόμοις» — υπακούω στους νόμους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λάτρον. Η λ. αρχικά σήμαινε «εργάζομαι με μισθό, υπηρετώ κάποιον», αργότερα πήρε τη σημ. «υπηρετώ τον θεό» και συνεκδοχικά «αγαπώ τον θεό», για να επεκταθεί τελικά στη γενικότερη σημ. «αγαπώ κάποιον πάρα πολύ»].